အေၾကြးမ်ားနဲ.အသက္ရႈၿခင္း

က်ေနာ္ မေန.ညက ကိုကိုနဲ.အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္..ည ၉နာရီ၀န္းက်င္ဆိုေတာ့ လူသြားလူလာရွင္းတယ္ေလ ..က်ေနာ္တို. ၂ေယာက္ေရွ့က အဖြားအိုတေယာက္ကေတာ့တုန္တုန္ရီရီနဲ. ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါတယ္..မီးပိြဳင့္ေရာက္ေတာ့ သူမက က်ေနာ္တို.နဲ.ဆန္.က်င္ဘက္

လမ္းကို ကူးဖို. ၿပင္ရင္းက်န္ခဲ.ေလရဲ...က်ေနာ္တို.လမ္းကူးၿပီးလို. တဖက္ပလက္ေဖာင္းအေရာက္မွာ အေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ မထင္မွတ္ပဲ အဖြားအိုက က်ေနာ္တို.ဘက္အၿခမ္းကို လမ္းကူးလာရင္း သူမေနာက္က်သြားပါၿပီ..မီးပိြဳင့္စိမ္းသြားေလၿပီ သူမေနာက္ၿပန္ဆုတ္လို.လည္း မရေတာ့ပါ..ေရွ့တို.ရန္လည္းမၿဖစ္နိုင္ေတာ့ပါ ...

" ကိုကို အဖြားၾကီးကိုသြားကူညီပါအံုး..ဒီကိုေခၚလာခဲ့..."

အဖြားအိုက လူကူမ်ဥ္းၾကားကေနေသြဖယ္ၿပီး ကားလမ္းမကေနၿဖတ္ကူးေနပါတယ္..ကားေတြကလည္း ေမာင္းရမလိုလို ရပ္ရမလိုလိုနဲ.ၿဖစ္ကုန္ပါတယ္..က်ေနာ္စိတ္မရွည္ပါ ကိုကိုဘာသြားလုပ္ေနသလဲ ၿမန္ၿမန္ဆြဲၿပီး ကားလမ္းကူးလိုက္ပါလား.. ကိုကိုကလမ္းလည္ကေန ကားေတြကို လက္ၿပတားထားပါတယ္..အဖြားအိုက ပလက္ေဖာင္းေပၚေရာက္သြားပါၿပီ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို.သူမကိုစိတ္မခ်ပါ..သူမေနာက္ကေနၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း လိုက္ခဲ့ရာ ေနာက္မီးပိြဳင္းတခုအေရာက္ သူမကလမ္းၿဖတ္ကူးရာ ကိုကိုကေတာ့ကားေတြကို ၾကည့္ထားေပးရတာေပါ့..သူမဘာလုပ္တယ္လို.ထင္သလဲ လမ္းတ၀က္ကေနလာရာလမ္းကို ၿပန္ေလွ်ာက္လာတယ္ လမ္းမေပၚကေနေလွ်ာက္တာေနာ္...က်ေနာ္တို.ေတြ စိတ္ပူသြားၾကရင္း

" ဟိုမွာ မီးသတ္ကလူေတြရွိတယ္ ကိုကိုသြားေခၚလိုက္ဦးမယ္..အဖြားၾကီးကို ၾကည့္ထားေနာ္."..ကိုကိုကအေၿပးတပိုင္းနဲ. မီးသတ္၀န္းရွိရာကိုသြားေနတုန္း က်ေနာ္ကေတာ့ အဖြားၾကီးရဲ.ေနာက္ကေနလိုက္ေနရတုန္းပဲ...အဖြားအိုက လမ္းမေပၚကေန ပလက္ေဖာင္းေပၚတက္ၿပီး ခဏ ၿဖံဳးကနဲလဲၾကသြားရာ က်ေနာ္အေၿပးေရာက္သြားေရာက္သြားၿပီး ေဖးမလိုက္ရာ

" ဟဲ့..ငါ့ကိုေၿဖးေၿဖးကိုင္ပါ......"...(ေနာက္ထပ္စကားေတြကိုက်ေနာ္မမွတ္မိပါ )သူမအသံကၿခေသၤ့တေကာင္အသံလိုဟိန္းထြက္လာပါတယ္..က်ေနာ္မထင္မွတ္ပါ သူမလိုအဖြားအိုတဦးထံကတုန္.ၿပန္မႈက ၿပင္းထန္လွပါတယ္..မီးသတ္သမားေတြလည္း အေၿပးေလးေရာက္လာရင္းသူမကို ေမးၾကၿမန္းၾကရာ သူမအကုန္မွတ္မိပါတယ္..က်ေနာ္သူမအနားကေန မခြာနိုင္ေသးပါ သူမေနာက္တၾကိမ္လဲမက်သြားေစဖို. သူမေနာက္ေက်ာကို က်ေနာ္ေဖးမထားလို.ပါပဲ..သူမက မီးသတ္သမားေတြကိုလည္း ေအာ္လိုက္ပါေသးတယ္...သူမထိုင္နိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို.အိမ္ကိုၿပန္လာခဲ့ရင္း

" ကိုကို ဘာလို.အဖြားၾကီးကို ငါ့ဘက္ေခၚမလာတာလဲ" ..." ငါလည္းေခၚလာမလို.ပါ.သူကငါေမးတာလည္းမေၿဖဘူး ငါကူညီမလို.ပါေၿပာေတာ့ ငါ့ကိုေအာ္တယ္ဟ" .." ေၾသာ္.".က်ေနာ္ေတြးစရာရသြားပါၿပီ..သူမအသက္က( ၈၀ )

၀န္းက်င္ဆိုေတာ့ အိမ္မွာေနသင့္တဲ့အရြယ္ပါ..ဒီအခ်ိန္ၾကီးမွာ အၿပင္ကိုဘာထြက္လုပ္သလဲ..မိသားစုကေရာမသိဘူးလား..ၿမန္မာအဖိုး အဖြားေတြက ကံေကာင္းၾကပါတယ္..အသက္ေလး၆၀ ေက်ာ္လာရင္ အိမ္မွာပဲ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး...နိုင္ငံၿခားမွာေတာ့ ကိုယ့္ေအာက္စီဂ်င္ဘူးကိုယ္သယ္ၿပီး ပိုက္တန္းလန္းနဲ.ေစ်း၀ယ္ေနတာ..အိုၾကီးအိုမနဲ. အလုပ္လုပ္ေနၾက သြားလာေနၾကရတာ ထမင္းတလုတ္အတြက္လုပ္ေနၾကရာတာေတြ က်ေနာ္ေန.တိုင္းေတြ.ရတာ စိတ္မသက္သာပါဘူး...အကယ္၍ က်ေနာ္အသက္ၾကီးလာပါက ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ၿပီးေအးေအးေဆးေဆး ရြာေလးတရြာမွာ ေနဖို.ဆံုးၿဖတ္ထားပါတယ္...ဘယ္လိုနည္းနဲ.မွနိုင္ငံရပ္ၿခားမွာ အသက္မၾကီးခ်င္ပါဘူး...နိုင္ငံၿခားဆိုတာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ မေသမခ်င္းအေၾကြးဆပ္ေနရတဲ့ေနရာလို.ထင္ပါတယ္..အဲဒါကအမွန္တရားပါ...

အခုလိုအခ်ိန္ေပးၿပီး ဖတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္...